نوشتن و خودشناسی

طبق آنچه در قرآن آمده زبانهای مختلف را خداوند به بشر آموخته ولی خط و نوشتن اختراع بشر است. اما این اختراع آنقدر مهم است که خداوند یکی از بزرگترین قسمهایی که در قرآن آورده قسم به قلم و مرکب و آنچه که نوشته شده است می باشد.

 بشر هميشه سعي داشته كه با محيطش وبا هم نوعش ارتباط برقرار كند و مكنونات قلبي و تجربه هايش را به ديگران منتقل كند. گواه اين مسئله نقاشي ها و كنده كاري هايي است كه بر روي سنگ ها و در غارها باقي مانده.  

در واقع نوشتن نه تنها دانش، ادبیات، تاریخ، اطلاعات و ارتباط جمعی را در بین افراد بشر به گردش در آورد، بلکه در احوال فردی انسانها نیز بسیار اثر گذار و مفید فایده شده است.

فواید نوشتن در خودشناسی

1-      انجام هر عملی انگیزه انجام آنرا تحکیم می کند. در نتیجه هنگام رنجش زدایی، حسن جویی، واکنش سنجی و غیره با نوشتن، هم خودشناسی در ما تحکیم میشود هم نوشتن.

2-      بسیاری از رفتارها با فکر کردن درست نمی شود. مثلا دائم طوری عمل می کنیم که دیدمان به خودمان ثابت شود و تا زمانی که کتبی تمرین نکنیم تغییر نمی کنیم.

3-      آزار ذی حقی، تضاد، پیدا کردن ریشه های اضطراب و تعبیر رویا بدون نوشتن انجام نمی شود.

4-      با نوشتن حافظه کوتاه مدت که حالت موقتی دارد به حافظه بلند مدت که دائمی است متصل می شود. مثل زمان قدیم که به دانش آموزان می گفتند از روی کتاب رونویسی کنند.

5-      نوشتن به اصلاح تصویر ذهنی کمک می کند.

6-      هنگام نوشتن ذهن منطقی فعال می شود و می توان بهتر فکر کرد و با مسائل منطقی برخورد کرد.

7-      نوشتن کمک می کند که گنجینه کلمات مان وسیع تر شده و فن بیان مان قوی تر شود.

8-      وقتی قرار است مطلبی را در یک زمان معین بیان کنیم، نوشتن کمک می کند که اهم مطالب را برای زمان مورد نظر آماده کنیم.

9-      چشم بیست برابر گوش عصب به مغز می برد. پس هنگام نوشتن و با استفاده از مفاهیمی که به تصویر های گذشته مربوط است، می توانیم به الگوهای بهتری در خودشناسی دست پیدا کنیم.

10-   با نوشتن و کلاسه کردن مطالب می توانیم آنها را از روی حروف الفبا مرتب کرده و در هنگام نیاز به راحتی به آن دست پیدا کنیم.

11-   ترمزهایمان در نوشتن و تهیه دفترچه ساعتی کمتر شده و به طور کلی ذهن و تفکر منظم تری پیدا می کنیم.

12-   با نوشتن مي توان تداعي معاني كرد. وقتی یک مورد را می نویسیم، موارد دیگر به یادمان می آید، در نتیجه برای کار خود شناسی بسیار مفید است.

13-   ثبت فکرهای فرار یکی دیگر از فواید نوشتن است.

14-   وقتی در مورد یک واکنش از پیش تعیین شده می نویسیم، مثل زمان مدرسه که مطالب را حفظ می کردیم حفظمان می شود.

15-   وقتی درمورد رفتاری می نویسیم مثل اینست که فیلم آن واقعه و رفتار را می بینیم و می توانیم منصفانه تر و با عصبیت کمتر آنرا بررسی کنیم.

16-   با نوشتن هر مورد، بررسی موارد مشابه بسیار آسان تر می شود.

17-   احساسات در انسان به دنبال توجیه عملکرد فرد است، ولی نوشتن توجیهات را رد کرده و نقش احساس را کم رنگ و منطق را حاکم می کند.

18-   نوشتن به ذهن اميد رسيدن به جواب را ميدهد. بعد از نوشتن اضطراب و سر گشتگی ما بسیار کاهش پیدا می کند، چون ذهنی که دنبال موضوعی است ولی دقیقا نمی داند که اصل موضوع چیست دچار اضطراب می شود. با نوشتن اصل موضوع مشخص می شود.

19-   هنگام نوشتن ذهن متمرکز شده و حافظه بهتر کار می کند و بهتر با واقعیت روبرو می شویم.

20-   با نوشتن یک موضوع آنرا به صورت یک پیوستار دیده و همه موارد مرتبط با آن به یادمان می آید و با نوشتن همه موارد مسئاله را جامع تر دیده و ریشه ای تر بررسی می کنیم.

21-   با نوشتن تخليه دروني شده و آرامش پيدا مي كنيم.

22-   وقتي مي نويسيم آلاممان تخفيف پيدا مي كند. مثل اينكه با كسي درد دل كرده باشيم.

23-   با نوشتن مي توانيم  يك مسئله را بارها و بارها بررسي كنيم.

24-   با نوشتن به دلیل نظم و تمرکز فکری می توانیم موضوعها را کلاسه بندی، فرموله کرده و هم تجزیه تحلیل کرده و آنرا تعمیم دهیم و ارتباطاتش را با سایر مسائل پیدا کرده و وسعت آنرا دریابیم.

25-   فکر بازیگوش است و نوشتن آنرا سربراه می کند.

26-   موقع نوشتن خود را واقعبینانه تر می بینیم.

27-   نوشتن به ما می نمایند که در دو دنیای کاذب و واقعی زندگی می کنیم.

28-   یکی از فواید نوشتن پیدا کردن قدرت بیان احساساتمان است.

29-   نوشتن ما را به ضمیر ناخوآگاهمان مرتبط می کند.

30-   با نوشتن به راحتی تخلیه درونی می شویم و این خود حالمان را بهتر می کند.

31-   با نوشتن اثر خود ایده آلی را در روح و ذهنمان پیدا می کنیم.

32-   تهیه کاغذ کاهی یا سررسیدهای باطله به شوق نوشتن کمک می کند.

33-   وقتی می نویسیم مثل اینست که با کسی درد دل می کنیم، هم از شدت ناراحتیمان کاسته می شود و هم مطمئنیم با کسی درد دل می کنیم که حرف ما را جایی نمی برد و هم اینکه وقتی ما مشکلی را برای کسی تعریف می کنیم به دلیل آرامشی که پیدا می کنیم ذهنمان فعال شده و خودش به را حل مشکل دست می یابد.

34-   وقتی به یادداشتهای قدیمی مان مراجعه می کنیم متوجه می شویم که چقدر پیشرفت کرده ایم.

35-   مطالبی هست که به هیچکس نمی شود گفت ولی می توان نوشت.

36-   وقتی می شنویم فراموش می کنیم، وقتی می نویسیم و عمل می کنیم یاد می گیریم.

37-   با نوشتن مي توانيم هر مسئله بغرنجي را به اجزاء آن تفكيك كنيم. چون ذهن مسائل ساده شده را به راحتي و با كمترين اضطراب حل مي كند.

 

 

ترمزهای نوشتن

1-      یکی از ترمزها در نوشتن به دلیل آنست که فکر می کنیم مطلبی را که می نویسیم حتما باید در کلاس بگوییم. در حالیکه نوشتن فقط برای خودشناسی عمیقتر و سازنده تر است و هیچ اجباری به طرح آن در کلاس نیست.

2-      ترمز دیگر به دلیل آنست که نگران می شویم که مبادا کسی آنرا به خواند. لذا می توانیم دور از چشم دیگران آنرا به نویسیم و سپس پاره کنیم.

3-      متاسفانه تاکید خانواده ها بر یادگیری دروس علمی و بی توجهی نسبت به دروس ادبی، افراد را دچار ترمز در نوشتن می کند.

 

4-      رویرو شدن با کاستی های روحی به ما زخم غرور زده و دچار ترمز در نوشتن می شویم.